lağma — (Oğuz) tapmaca və lətifə söyləyən adam … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tapba — (Borçalı, Qazax) tapmaca. – Tapbıyı uşaxlar de:ir (Qazax) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
lüğz — ə. 1) tapmaca, rebus; 2) gülməli söz, atmaca … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müəmma — ə. 1) klassik Şərq ədəbiyyatında: mənzum tapmaca; xronoqram; 2) anlaşılmaz sirr, çətin həll olunan məsələ; problem … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bağlama — is. 1. «Bağlamaq»dan f. is. 2. İçi dolu və ağzı bağlı kisə; çuval və s. Nigarançılığım bir az da artdı, özümü itirdim. Bağlamanın kəndirini dartıb qırdım. M. C.. Nəhayət, <müəllimə> qazıdığı quyudan bir böyük bağlama çıxartdı. Ə. M.. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boy — 1. is. 1. Bədənin uzunluğu; qədd, qamət. Boyu uca adam. Boyu qısa. Sənin boyda. Bir boyda. – Bir balaca boyu var, ev dolusu toyu var. (Tapmaca). // Bədən quruluşu, bədəndə tənasüb. O qadının heç boyu yoxdur. 2. Ümumiyyətlə, uzunluq. Gəbənin boyu … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
evdolusu — z. 1. Çoxlu, çox, külli miqdarda. Evdolusu şey. – Bir balaca boyu var, evdolusu toyu var. (Tapmaca). <Məşədi Məmməd:> Pullu Hacı Rüstəmin qızını alsam, iki evdolusu cehiz, mal gətirər. R. Ə.. 2. Çox ucadan, bərkdən. Kərimqulu ayağını yerə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müəmma — is. <ər.> 1. Mənası gizli, çətin anlaşılan, üstüörtülü, qaranlıq söz, məsələ, şəkil və s. Bu sözlər Məcidin ürəyinə yağ kimi yayılırdı və onu çətin bir müəmmanın həllindən azad edirdi. B. T.. <Hidayət> üçün heç bir müəmma, açılmaz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qıfılbənd — 1. sif. Möhkəm bağlanmış, qıfıl ilə bağlanmış. 2. ədəb. Aşıq ədəbiyyatında: müəmmalı sual (tapmaca) şəklində şeir forması … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rebus — is. <lat.> Fiqurlar, işarələr və rəsmlər vasitəsilə düzəldilən tapmaca … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
